اعتیادآور بودن یا نبودن داروهای اعصاب و روان

بسیاری از مردم در طول زندگی خود به روانپزشک مراجعه می کنند یا به دلیل بیماری های مختلف از داروهای ارام بخش استفاده می کنند . با این حال بسیاری از مردم حاضرند سال ها با رنج بیماری خود بسازند ولی از این داروها استفاده نکنند زیرا فکر می کنند به این داروها معتاد می شوند و بدون آنها قادر به ادامه زندگی نخواهند بود . ولی " وابستگی دارویی " بیشتر در مواقعی که دارو خودسرانه مصرف می‌شود رخ می دهد و مصرف داروی مناسب و تحت نظر متخصص ، نه تنها اعتیادآور نیست بلکه بیمار را روز به روز به سمت بهبودی کامل نزدیک می‌ کند . در این مقاله به این سوال پاسخ می دهیم که داروهای اعصاب و روان اعتیادآور هستند یا خیر ؟ 

در جامعه برخی باورها و اعتقادات غلط وجود دارد که هیچ مبنای علمی ندارد و بیماری های اعصاب و روان نیز از این موضوع مستثنی نیستند . انسان زمانی معتاد تلقی می شود که بدن فرد به چیزی که مصرف می کند نیاز نداشته باشد مانند سیگار و الکل که غیر ضروری هستند . خود فرد آنها را مصرف می کند و رفته رفته اعتیاد به الکل و سیگار در او ایجاد می شود . و به هر قیمیتی شده آنها را تهیه می کند چون بدن برای ادامه عملکردش به آن مواد نیاز دارد . این نیاز کاذبی که خود فرد در بدنش به وجود آورده است اعتیاد نام دارد و اعتیاد با احتیاج تفاوت دارد . گاهی ضروری است بیماری که مشکل روانی دارد مانند اضطراب برای به دست آوردن سلامتی و ثابت ماندن بیماری دارو را تا آخر عمرش مصرف کند و این احتیاج است نه اعتیاد . در احتیاج ، اول بیماری به وجود می آید بعد دارو مصرف می شود ولی در اعتیاد برعکس است . زمانی که پزشک با تشحیص درست برای به تعادل رساندن بدن بیمار دارویی را تجویز می کند و بیمار باید تا سال ها مصرف آن را ادامه دهد این اعتیاد نیست بلکه بیمار برای حفظ بقا و سلامتی اش باید ان را مصرف کند . پس اگر داروهای روانی بدون تجویز پزشک مصرف کنید احتمال دارد به آن اعتیاد پیدا کنید ولی اگر پزشک تجویزش کرده باشد و کنترلش کند به آن معتاد نمی شوید . 

عوارض داروهای روانی

داروهای روانی هم مانند بقیه داروها ممکن است عارضه ای داشته باشند که در کنار فواید این داور ها وجود دارد . در روانپزشکی هم مانند سایر شاخه های پزشکی ممکن است داروها عوارض جانبی داشته باشند ولی به دلیل این عوارض مصرف دارو قطع نمی شود بلکه سعی می شود با توصیه های پزشکی میزان این عوارض به حداقل برسد . فقط در صورتی مصرف دارو را قطع می کنیم که عوارض جانبی آن بیشتر از فواید آن دارو باشد . با انتخاب درست دارو و میزان آن می توان عوارض را کم کرد یا از بین برد .

با شیوع کرونا مشاهده کردیم که افراد مبتلا به اختلالات روانپریشی مانند اسکیزوفنی و باقی اختلالات مرتبط بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری کرونا، بیماری قلبی و تنفسی هستند. اما تحقیقات جدیدی بر روی تاثیر دارو های روانپریشی بر کرونا کار کردند. نتایج بررسی‌ها نشان داد که از بین افراد تحت آزمایش تنها ۹ درصد به بیماری کرونا مبتلا شدند، اما فقط یک نفر از آن‌ها علائم بیماری را تجربه کرد. بنابراین هیچ کدام از افرادی که داروی ضد روان‌پریشی مصرف کرده بودند در بیمارستان بستری نشدند و جان خود را بر اثر بیماری کرونا از دست ندادند.