دلایل والدین برای بی نظمی کودک خود

تربیت به معنای آموزش خود کنترلی و بهبود رفتار به کودک است . کودک با دریافت عشق و انضباط از سوی شما ، احترام به خود و خودکنترلی را یاد می گیرد . گاهی اوقات والدین به دلایل مختلف از انضباط دادن به کودک خود اجتناب می کنند ، این والدین باید از دلیل تردید خود در مورد منظم بودن کودکشان آگاه شوند و بر مقاومت خود برای انجام آن غلبه کنند . پدر و مادرها باید بدانند کدام رفتار فرزندشان مطلوب و کدام یک نا مطلوب است و با هم بر سر آن به توافق برسند و سپس برای اصلاح آن اقدام نمایند . در این مقاله دلایل والدین برای بی نظمی کودک خود را با توجه به انواع والدین بیان می کنیم .

والدین نا امید

سبک های فرزندپروی و نوع تربیت فرزندان در والدین متفاوت می باشد . والد نا امید احساس می کند که کودک او برای تغییر رفتار خود ناتوان است و همیشه بدین صورت رفتار ضعیفی خواهد داشت . این والد به طور کامل تسلیم کودک خود شده است . این پدر و مادرها هیچ وقت دستوری به کودک نمی دهند و تلاش فعالانه ای برای تغییر رفتار کودک انجام نمی دهند و کاملا در برابر کودک تسلیم شده اند .

والد غیر مواجهه ای

این والد از مواجهه و رو به رو شدن با کودک خود دوری می کند . او واقعا از کودک خود انتظار ندارد که به او توجه کند و کودک هم این را درک می کند ، گاهی اوقات این والد از این می ترسد که اگر درخواستی از کودک بکند او را از دست می دهد . شنیدن جملاتی مانند " من تو را دوست ندارم " ،  " تو چه پدر وحشتناکی هستی " ، " ای کاش پدر جدیدی پیدا می کردم " و ... از زبان کودک به طور کامل چنین والدی را مبهوت کرده و اراده او را برای انضباط دادن به کودک خنثی می کند .

والد کم انرژی

چنین والدینی فاقد انرژی لازم برای فرزندپروری و برابری با یک کودک بیش فعال یا بدرفتار هستند . گاهی اوقات یک مادر یا پدر به تنهایی مسولیت فرزند را برعهده دارد و در همین حال به یک شغل تمام وقت نیز مشغول است . گاهی نیز والد مبتلا به افسردگی کوتاه مدت یا مزمن است و در هر کدام از این حالت ها پدر و مادر انرژی لازم برای وقت گذاشتن ، بازی کردن و تربیت درست فرزندشان را ندارند و اغلب این والدین تبدیل به والدینی سهل گیر می شوند زیرا انرژی لازم برای مقابله با کودک را ندارند . 

والد گناهکار

والد عصبانی

والد بازداری شده

والد ناراحت